آگاهان امور سیاسی نیک می دانند که جامعۀ جهانی به رهبری ایالات متحدۀ امریکا، از حضور دراز مدت خویش در منطقه به ویژه افغانستان، چه اهدافی دارد ؟ و چه تصوراتی را در مخیلۀ ذهن خویش می پروراند ؟ که بد نیست برخی از آنها را بدانیم.
علل اساسی حضور امریکا و غرب را می توان چنین خلاصه کرد: 1- تهدید کشور های با نفوذ منطقه مانند روسیه ، چین، ایران ، کوریای شمالی ، پاکستان و... از طریق نمایش قدرت نظامی؛ چه اظهارات وزرای خارجه و دفاع امریکا مبنی بر حضور درازمدت آنان در افغانستان و عراق برای مهار کردن قدرت نظامی ایران ، ثبوت محکمی است بر این مدعا . 2- بیرون کردن جنگ احتمالی جهانی از مرز های اروپا و امریکا . 3- مهار کردن رشد سرسام آور اقتصادی کشور هایی مانند چین در درازمدت . 4- چپاول منابع و ذخایر طبیعی برخی از کشور ها آنهم در حالیکه دسترسی امریکا به منابع طبیعی و به ویژه نفتی محدود شده است . 5- تامین امنیت و منافع اسرائیل و زمینه سازی برای توسعۀ قلمرو جغرافیایی آرمانی صهیونیزم( از فرات تا نیل). 6- جلوگیری از توازن قدرت نظامی- سیاسی در سطح جهان وزمینه سازی برای دوام تکتازی سیاسی – نظامی امریکا. 7- فروپاشی اتحاد سیاسی ، جغرافیایی و ایدیولوژیک مسلمانان و تجزیۀ کشور های اسلامی به پارچه ها . 8- جلوگیری از رشد تسلحیاتی کشور های بلاک شرق و ...
در کل می توان گفت که حضور امریکا و متحدانش در افغانستان بر محور منافع ستراتیژیک آنها و به صورت اخص منافع ایالات متحدۀ امریکا می چرخد .
در آغاز ایالات متحدۀ امریکا برای تداوم حضور فزیکی و تحقق اهداف فوق الذکر در منطقه به فضای مناسبی نیاز داشت تا اذهان توده ها در افغانستان و جهان را آمادۀ پذیرش حضورش در افغانستان نماید و توجیهی برای تداوم حضور نظامی و هزینه های مالی در این کشور داشته باشد .
بدون تردید تحقق این هدف ایالات متحدۀ امریکا ، در گروه نا امنی و جنگ در افغانستان بود که امریکایی ها به این منظور از راهکار های گونه گونی همچون سازماندهی حملات انتحاری ، تقویت نظامی طالبان وحتی بمباردمان خانه های غیر نظامیان ،استفاده نمودند تا فضای افغانستان را نا امن جلوه دهند.
شخصیت هایی که سد راه تحقق این هدف واقع گردیدند ویا تصور آن میرفت که در آینده مشکل ساز باشند ، توسط عمال استخباراتی امریکا و متحدانش به وسیله های گوناگون ترور شدند .
حال که افغانستان در آستانۀ امضای پیمان استراتیژیک با ایالات متحدۀ امریکا قرار دارد، عواقب حضور دایمی امریکا و غرب در منطقه را نباید نا دیده گرفت .برخلاف آنچه که غرب میخواهد اذهان عامه را بدانسو بکشاند، تداوم حضور امریکا در افغانستان و منطقه می تواند خطرات و آسیب های فراوانی را به بار آرد.
نخست از همه طوریکه در بالا ذکر شد حضور دایمی امریکا تهدیدی است برای کشور های منطقه که این خود در دراز مدت جنگ و خونریزی را در قبال خواهد داشت . چه کشور های همسایه و دور دستی که از سوی ایالات متحدۀ امریکا تهدید می شوند همواره سعی خواهند کرد تا امریکا را از راه های مختلف در افغانستان ضربه بزنند که این امر به سود افغانستان نخواهد بود و شعله های جنگ در افغانستان را یکبار دیگر مشتعل خواهد ساخت یعنی افغانستان به مرکز جنگ بلاک های شرق و غرب مبدل خواهد شد .
از طرف دیگر افغانستان اعتبار و حیثیت خود را به عنوان یک کشور مستقل در منطقه و در نزد همسایه هایش از دست خواهد داد و تبعات آن در روابط دیپلوماتیک افغانستان با منطقه منفی خواهد بود.
تدویر لویه جرگۀ نمایشی اضطراری و امضای پیمان استراتیژیک از سوی افغانستان با امریکا ماهیت دیپلوماتیک نداشته ، بلکه تداوم اشغال امریکاست که مسلماً تبعات منفی آن در اقتصاد ، فرهنگ ، زیربنا ، امنیت ، دین و اجتماع در دراز مدت ظاهر خواهد شد؛ چون رشد و انکشاف اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی در یک کشور وابسته به وضعیت امنیتی ان کشور می باشد که به یقین حضور امریکا در افغانستان،اختلال امنیت در این کشور را در قبال خواهد داشت.
از سوی دیگر تداوم حضور امریکا در افغانستان خلاف قانون اساسی وارزش های دینی- فرهنگی افغانستان است چون دردین مقدس اسلام سیطرۀ یهود و نصارا در قلمرو اسلامی مردود است در حالیکه امریکا از دشمنان سرسخت اسلام و مسلمانان بوده و هست مگر این امریکا نبود که حضور دایمی ملت مظلوم فلسطین در سازمان ملل متحد را ویتو کرد؟ آیا این امریکا نبود که از به انزوا کشیده شدن اسرائیل اظهار نگرانی کرد ؟ آیا این امریکا نیست که روزانه صدها مسلمان را در عراق ، افغانستان ، فلسطین و اکناف جهان به شهادت میرساند؟ آیا این دولت امریکا نیست که میلیون ها دالر به مصرف میرساند تا عقاید مسلمانان را خدشه دار سازد ؟ آیا این امریکا نیست که ملیارد ها دالر را هزینۀ فعالیت های تبشیری می کند ؟ آیا خداوند متعال نفرموده : و لن ترضی عنک الیهود و...؟
پس در صورتیکه خداوند متعال ما را از دوستی با آنها نهی فرموده ، منافع ملی کشور ما ایجاب امضای پیمان استراتیژیک را نمی نماید ، اذهان مردم ، اهل خبره و دانشمندان ما آمادۀ پذیرش انعقاد این پیمان نیست ، بر مبنای کدام معیار این پیمان را به امضا می رسانیم ؟ و چرا؟ این سوالی است که در ذهن هر افغان آگاه خطور می کند.
پس ای آنانیکه بر اریکۀ قدرت نشسته اید و سرنوشت ملت افغان بدست شماست ، بیایید این ننگ تاریخی را از خود دور سازید و نگذارید تاریخ بار دیگر نام شما را در فهرست معامله گران و وطن فروشان به ثبت برساند . بیایید اگر چه به قیمت جان شما تمام شود نگذارید ریشه های اسلام از این بیشتر ضعیف گردد . یقین بدانید روزی هست که از شما پرسیده خواهد شد . آنگاه جواب شما چه خواهد بود ؟ اندکی فکر باید کرد چون؛ هنوز هم فرصت باقیست. خلیل صالح زاده

رحیم محمدی یکتا سرکنسول ایران در هرات ایجاد هر نوع پایگاه نظامی خارجی در افغانستان را به ضرر افغانستان و منطقه دانست.
سرکنسول سفارت جمهوری اسلامی ایران در هرات، در نشست خبری پنجمین نمایشگاه اختصاصی ایران در هرات در گفت‌وگو با خبرنگاران اظهار داشت: «تاریخ نشان می‏دهد که آمریکا و انگلیس سرمنشاء اختلافات و جنگ در افغانستان و برخی دیگر از کشورهای اسلامی است.»
رحیم محمدی یکتا با بیان این که آمریکا، انگلیس و سایر کشورهای خارجی که در افغانستان نیرو دارند نتوانستند در این کشور امنیت ایجاد کنند، گفت: «چگونه می‏توان به این کشورها خوش‏بین بود که با ایجاد چند پایگاه نظامی بتوانند امنیت را در افغانستان تأمین کنند.»
سرکنسول سفارت ایران در هرات تصریح کرد: «نگرانی کشورهای غربی مبنی بر دخالت کشورهای همسایه در امور افغانستان امری بیهوده و بی‌اساس است.»
وی در ادامه افزود: «تاریخ نشان داده است که جمهوری اسلامی ایران به هیچ یک از کشورهای همسایه خود تجاوز نکرده است.»
این دیپلمات عالی‌رتبه ایرانی افزود: «این پایگاه‌ها به منبع دایمی ناامنی در افغانستان تبدیل خواهد شد و مركز انتشار ناامنی و حمایت از یك گروه به ضرر گروهی دیگر؛ بنابراین باعث ایجاد آشفتگی میان مردم افغانستان خواهد بود.»
وی اظهار كرد كه که دیکته کردن،‌ نیرنگ و حیله‌ برای بستن پیمان استراتژیک جای بحث ویژه‌ای دارد، اما مردم افغانستان باید مشکل خود را خودشان حل کنند، چرا که به گفته وی دیگران مشکل افغانستان را حل نخواهند کرد.
سرکنسول ایران در هرات در ادامه این نشست خبری درباره بازارچه های مرزی گفت که ایران آمادگی بازگشایی بازارچه‏های مرزی دو کشور را به صورت شبانه روزی دارد، اما دولت افغانستان هنوز برنامه ای برای توسعه این همکاری ها ارایه نکرده است.
رحیم محمدی یکتا با اشاره به فعالیت ها و برنامه های ایران در افغانستان اظهارداشت: «توسعه همکاری های دوجانبه و حضور بخش های بزرگ اقتصادی جمهوری اسلامی ایران از ولایت خراسان رضوی و سایر شهر ها به خصوص مشهد، موجب ارتقاء سطح تجاری دو کشور شده که این مسئله امروز به تثبیت امنیت و ثبات در ولایات غرب افغانستان و بخصوص شهر هرات انجامیده است.»
وی افزود: «برگزاری چندین دوره نمایشگاه های اختصاصی کالاهای ایرانی توسط شرکت نمایشگاه بین المللی مشهد، حضور و پیگیری همه جانبه شرکت های توانمند و فعال ایرانی برای بازسازی و بهسازی تمامی بخش های افغانستان، امروز به ثمر نشسته است؛ چرا که تقویت روابط تجاری علاوه بر ایجاد رفاه و آسایش، اشتغال زایی را به دنبال داشته است.»
سرکنسول ایران در هرات بااشاره به کمک 340 میلیون دالری ایران به صورت مستقیم در سال های گذشته به کشور افغانستان تصریح کرد: «خدمات ایران حتی به صورت غیرمستقیم در گروه های کالایی مصرفی و صنعتی و همچنین صادرات تجهیزات تولیدی و خدمات فنی مهندسی، از مزیت دسترسی به خدمات پس از فروش به موقع و اشتراکات فرهنگی و زبانی برخوردار بوده که هیچ کدام از کشورهای منطقه از این مزیت برخوردار نیستند.»
وی اضافه کرد: «جمهوری اسلامی ایران آمادگی دارد تا خط لوله گازوئیل را به افغانستان انتقال و همچنین خط لوله گاز را از شهرستان (ولسوالی) مرزی تایباد به هرات منتقل و پست های انتقال برق فشار قوی ایران به افغانستان را تقویت کند .
او در ادامه در پاسخ به پرسشی درباره ورود سوخت به افغانستان اظهارداشت: «تمامی وسایط نقلیه انتقال سوخت در محل مرز ایران و افغانستان کنترل شده و نمونه برداری می شوند، تا از برخی سوخت های تقلبی که در ولایات افغانستان توزیع می شوند تشخیص داده شوند.»
پنجمین نمایشگاه اختصاصی ایران در هرات از10 تا 13 عقرب در تالار جلال الدین محمد بلخی هرات دایر است.